Czesław Żaba, Paweł Świderski, Zbigniew Żaba1, Dorota Lorkiewicz-Muszyńska
Zgony w izbie wytrzeźwień w Poznaniu
Z Katedry i Zakładu Medycyny Sądowej, Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
Kierownik: prof. dr hab. med. R. Wachowiak
1 Z Kliniki Anestezjologii, intensywnej Terapii i Leczenia Bólu, Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
Kierownik: prof. dr hab. med. L. Drobnik
Z protokołów sekcji zwłok Katedry i Zakładu Medycyny Sądowej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu przeprowadzonych w latach 1956-2008 wyselekcjonowano przypadki zgonów, które wystąpiły w izbie Wytrzeźwień w Poznaniu. W analizowanym okresie stwierdzono 117 takich przypadków, co stanowi rocznie około 2 zgonów. W izbie Wytrzeźwień w Poznaniu najczęściej umierali mężczyźni, a tylko w niewielkim odsetku były to kobiety. Ponad 3/4 zgonów dotyczyło osób w wieku 26-50 lat. Ostre zatrucie alkoholem, ostra niewydolność krążeniowo- oddechowa i obrażenia czaszkowo-mózgowe były głównymi przyczynami śmierci. Ponadto w kilku przypadkach zatrzymane osoby dokonały samobójstwa przez powieszenie. Jedynie w kilku sytuacjach osoby zmarłe w izbie wytrzeźwień były wcześniej badane przez lekarza w szpitalu, lecz nie zostały hospitalizowane, a przekazano je do izby wytrzeźwień. Z pracy wynika, że ponad 3/4 zgonów w izbie wytrzeźwień było wynikiem błędu diagnostycznego, najczęściej nierozpoznanego ostrego zatrucia alkoholem, obrażeń czaszkowo-mózgowych czy ostrego zawału mięśnia sercowego. Zmiana przepisów funkcjonowania izb wytrzeźwień, polegająca na wprowadzeniu urządzeń do badania zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu i innych testów, nie wpłynęła na zmniejszenie ilości zgonów w izbie wytrzeźwień z powodu ostrego zatrucia alkoholem.
Słowa kluczowe: izba wytrzeźwień, zatrucie alkoholem
Print
