Marzena Sykutera, Ewa Pufal, Elżbieta Bloch-Bogusławska

Oznaczanie leków przeciwdepresyjnych w materiale biologicznym pobranym od osób, których zgon był skutkiem samobójstwa przez powieszenie*

Z Katedry Medycyny Sądowej UMK w Toruniu, Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy

Kierownik: prof. dr hab. med. K. Śliwka

W pracy przedstawiono wyniki badań nad obecnością leków w materiale biologicznym pobranym ze zwłok osób, których zgon był skutkiem samobójstwa przez powieszenie. Badania obejmowały przypadki zgonów poddane sekcji zwłok w Zakładzie Medycyny Sądowej w Bydgoszczy w latach 2005-2006. Analiza wykazała, iż na 928 wykonanych sekcji 7,8% stanowiły samobójstwa przez powieszenie z tego 11,1% ofiar stanowiły kobiety a 88,9% mężczyźni. Najliczniejszą grupę stanowiły osoby w wieku 20-29 lat (20,7%), natomiast najmniej liczna jest grupa ofiar w przedziale wiekowym do 20 roku życia (8,3%). Analiza wykazała, iż odsetek osób będących w chwili śmierci pod wpływem leków stanowi 23,6%. Były to pochodne fenotiazyny i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne takie jak: amitryptylina, chloropromazyna, klomipramina, levomepromazyna, mianseryna, promazyna, tiorydazyna. Na podstawie przeprowadzonych badań można stwierdzić, że 11,1% ofiar samobójstw zażywało leki w przeszłości, jednakże w chwili zgonu nie były one pod ich wpływem.

Słowa kluczowe: leki przeciwdepresyjne, samobójstwa