Tomasz Zyss

Błędy dokumentacji lekarskiej jako przyczyna negatywnych orzeczeń rentowych

Z Kliniki Psychiatrii Dorosłych Collegium Medium UJ w Krakowie

Kierownik: prof. dr hab.. med. A. Zięba

Zaburzenia natury psychicznej nierzadko powodują, iż pacjent staje się niezdolny do wykonywania zatrudnienia. Ocenia się, iż schorzenia psychiatryczne stanowią trzecią pod względem rozpowszechnienia przesłankę w zakresie orzekania o niezdolności do pracy – w rozumieniu renty inwalidzkiej. Niestety nie wszyscy pacjenci są pozytywnie weryfikowani, tj. otrzymują w ogóle świadczenia rentowe, bądź też otrzymują świadczenia rentowe na poziomie niższym od wnioskowanego. Praca opisuje przesłanki – jakimi kierują się lekarze ZUS i biegli sądowi w trakcie badania pacjentów, którzy podejmują starania o świadczenia rentowe. Część pacjentów weryfikowana jest pozytywnie – już w trakcie pierwszego kontaktu z nimi. Sposób zachowania, funkcjonowania, mówienia – nie pozostawia większych wątpliwości – co do znacznego nasilenia występujących u nich zaburzeń psychicznych. W takim przypadku niezwykle pomocne znaczenie ma dokumentacja lekarska pacjenta. W ocenie dokumentacji lekarskiej zwraca się uwagę na takie aspekty jak regularność i systematyczność leczenia, oraz rodzaj stosowanej farmakoterapii. Dość krytycznie ocenia się przerywanie leczenia na długi okres tuż po otrzymaniu świadczeń i powrót do leczenia niedługo przed kolejnym badaniem kontrolnym. Rzadkie wizyty w rodzaju 1-2 razy w roku nie uznaje się za korespondujące z istnieniem nasilonych i uciążliwych zaburzeń psychiatrycznych. Ocenie poddaje się także długość leczenia przed podjęciem starań o świadczenia rentowe. Autor dokonuje prezentacji przypadków w kontekście zasad etycznych i deontologicznych.

Słowa kluczowe: dokumentacja lekarska, orzecznictwo rentowe, błędy