Kilka uwag o tzw. rencie wojennej

Ustawodawca przewidział możliwość przyznania niektórym osobom wymienionym w odpowiednich ustawach świadczeń inwalidy wojennego. W zakresie psychiatrii najczęściej podnoszonym jest zespół przewlekłego pourazowego stresu (PTSD; dawniej KZ-syndrom) – mający obraz zaburzeń neurasteniczno-depresyjno-lękowych. Najnowsza literatura tematu porusza problematykę min. symulacji i metasymulacji objawów zespołu PTSD i stwierdza, iż „… uznanie PTSD w celach odszkodowawczych może nastąpić dopiero po ustabilizowaniu się objawów, nie wcześniej jednak niż po roku leczenia – poddania się stosownej terapii psychologicznej i psychofarmakologicznej”. Praktyka orzecznicza pokazuje niestety, iż starania o świadczenia inwalidy wojennego – z rozpoznaniem PTSD w druku rentowym – podejmują osoby, które nigdy wcześniej nie leczyły się psychiatrycznie. Częstą praktyką orzeczniczą jest wystawianie odpowiedniego druku rentowego na podstawie jednej wiyty konsultacyjnej u lekarza psychiatry. Jako w pełni uprawniona teza jawi się sformułowanie, iż nie sposób po upływie pół wieku od okresu wojny i okupacji weryfikować związek przyczynowy schorzeń występujących u żyjących kombatantów z urazami psycho-fizycznymi doznanymi wiele dekad wcześniej. Inna teza, jakoby zasadnym było we wszystkich takich przypadkach orzekanie świadczeń inwalidy wojennego – jawi się mieć charakter czysto uznaniowy i stoi w pewnej sprzeczności z istotą orzecznictwa.

Słowa kluczowe: renta inwalidy wojennego, zaburzenia psychiatryczne, PTSD, krytyczne uwagi