Etap rozwoju znalezionych postaci larwalnych wskazywał, iż w panujących warunkach pogodowych pierwsze złożenie jaj mogło nastąpić 8 dni przed sekcją zwłok, tj. 24 maja 2003 roku. Jako że do owipozycji muchówek zaliczanych do Calliphoridae nie dochodzi w nocy, zgon denatki najwcześniej mógł nastąpić 23 maja 2003 roku, w godzinach wieczornych bądź nocnych. Wyniki naszych badań zostały później potwierdzone przez prowadzących śledztwo.

W dniu 13 października 2003 roku, na terenie zakrzewionym, znalezione zostały zwłoki w stanie znacznego rozkładu. W czasie autopsji stwierdzono, iż szczątki mężczyzny wykazują cechy znacznego stopnia zeszkieletowania. Ponadto zaobserwowano larwy i postaci dorosłe owadów, które w dniu 16 października zostały pozyskane do badań entomologicznych. Żywe zwierzęta zebrane zostały z powierzchni zwłok, z bocznych części tułowia oraz z jam ciała – z rozkładających się mięśni i z pozostałości narządów wewnętrznych.

Postaci dorosłe i larwy zostały utrwalone w 70% alkoholu etylenowym i przesłane do laboratorium Katedry Zoologii Bezkręgowców Uniwersytetu Gdańskiego, gdzie przy użyciu specjalistycznych kluczy okazy te zostały oznaczone do rodzin i w niektórych przypadkach do gatunku (7, 8). W materiale stwierdzono występowanie larw III stadium muchówek z rodziny Calliphoridae należących do gatunków Lucilia caesar, Lucilia illustris, Calliphora vomitoria i Calliphora vicina. Ponadto znaleziono larwy muchówek Fannia canicularis z rodziny Fannidae, postaci preimaginalne much z rodzin Sepsidae i Piophilidae oraz postać dorosłą chrząszcza Necrodes littoralis z Silphidae.

Muchówki z rodziny Calliphoridae należą do pierwszego ogniwa sukcesji owadów na zwłokach niepogrzebanych. Jednakże mogą być one spotykane w ciągu trzech pierwszych miesięcy po zgonie i w analizowanym przypadku stanowią kolejne pokolenie, na podstawie którego oznaczenie daty zgonu jest niemożliwe.

Stanowiący piąte ogniwo sukcesji chrząszcz Necrodes littoralis notowany jest na zwłokach, w których następuje już końcowy etap rozkładu tłuszczów i białek, a związkiem przywabiającym owady jest amoniak. W warunkach klimatu umiarkowanego chrząszcze te pojawiają się pomiędzy 4 a 8 miesiącem po zgonie.

Larwy muchówek Fannia canicularis z Fannidae oraz postaci preimaginalne Piophilidae i Sepsidae reprezentują czwarte ogniwo sukcesji, wiążące się z określonym etapem rozkładu białek. Przedstawiono je na ryc. 1.

Ogniwo to następuje wkrótce po fermentacji masłowej i przejawia się obecnością związku wabiącego owady – tyraminy. W Polsce w sezonie letnim ten etap rozkładu zwłok obserwowany jest pomiędzy 3 a 6 miesiącem po zgonie (5).

Ryc. 1. Larwa Fannia canicularis (Diptera: Fannidae).

Fig. 1. Larva of Fannia canicularis (Diptera: Fannidae).

Na analizowanych zwłokach zaobserwowano owady reprezentujące różne ogniwa sukcesji. Należy jednak pamiętać, że w naszych warunkach klimatycznych, w lecie, a zwłaszcza w słoneczną pogodę, z wysokimi temperaturami otoczenia, późniejsze etapy rozkładu zwłok, a więc fermentacje białkowa i amoniakalna mogą przebiegać równolegle. Dlatego też zaobserwowano pojawianie się owadów zaliczanych do dwóch kolejnych ogniw sukcesji – ogniwa czwartego i piątego. Dominującymi były jednak muchówki zaliczane do etapu czwartego, co wskazywałoby na krótszy okres przebywania zwłok w miejscu ich znalezienia. Teorię tę wspiera także występowanie na badanym ciele larw Calliphoridae, jednych z pierwszych owadów na zwłokach niepogrzebanych oraz warunki pogodowe panujące w lecie 2003 roku, charakteryzujące się wysokimi średnimi dobowymi temperaturami, przyspieszającymi rozkład zwłok. Biorąc pod uwagę dowody entomologiczne oraz czynniki klimatyczne stwierdzono, iż czas, jaki minął od zgonu to 3 maksymalnie do 5 miesięcy. Wynik ten został potwierdzony przez prowadzących śledztwo. Okazało się bowiem, że zwłoki te były zwłokami mężczyzny, który zaginął w lipcu tego roku.

W listopadzie 2003 roku, na cmentarzu w miejscowości S. przeprowadzono ekshumację zwłok mężczyzny pochowanego dwa lata wcześniej. Powodem ekshumacji były niezgodności w protokole z sekcji zwłok z danymi pochodzącymi z ustaleń w miejsca zdarzenia. W czasie oględzin zewnętrznych ekshumowanych zwłok obducent stwierdził zaawansowane późne przemiany pośmiertne w postaci przeobrażenia tłuszczowo-woskowego.

W trakcie powtórnej autopsji żywe larwy owadów zebrano z przedniej powierzchni marynarki i spodni, a także z okolic krocza i przedramienia. Postaci preimaginalne poddano ekspertyzie entomologicznej. Stwierdzono, iż larwy należały do muchówek z rodziny Sphaeroceridae, przedstawiono je na ryc. 2 i chrząszczy ze Staphylinidae (ryc. 3).

Ryc. 2. Larwy Sphaeroceridae (Diptera).

Fig. 2. Larvae of Sphaeroceridae (Diptera).

Był to nasz pierwszy przypadek znalezienia żywych okazów owadów na zwłokach pogrzebanych. Według danych z piśmiennictwa owady te pojawiają się na takim typie zwłok średnio w dwa lata od dnia pochówku i stanowią III i IV ogniwo sukcesji stawonogów na zwłokach pogrzebanych. Uzyskane wyniki potwierdziły teorię Smitha (7) dotyczącą sukcesji owadów na zwłokach. Stwierdzono, że teoria ta ma również zastosowanie w naszych warunkach klimatycznych.

Ryc. 3. Larwy Staphylinidae (Coleoptera).

Fig. 3. Larvae of Staphylinidae (Coleoptera).

Opisane powyżej przypadki udowadniają, że entomologia sądowa może być pomocna podczas odtwarzania czasu zgonu. Umożliwia ona dość precyzyjne określenie czasu, jaki minął od chwili śmierci zarówno w przypadku ciał niepogrzebanych stosunkowo "świeżych” tj. kilkutygodniowych, jak i "starych” (kilkumiesięcznych) oraz zwłok pogrzebanych.

Piśmiennictwo

1. Grassberger M., Reiter Ch.: Effect of temperature on Lucilia sericata (Diptera: Calliphoridae) development with special reference to the isomegalen- and isomorphen-diagram. Forensic Sci Int., 2001, 120, 32–36. –2. Grassberger M., Reiter Ch.: Effect of temperature on development of the forensically important blow fly Protophormia terraenovae (R.–D.) (Diptera: Calliphoridae). Forensic Sci Int., 2002, 128, 177–182. – 3. Ishijima H.: Revision of the third stage larvae of synanthropic flies of Japan (Diptera: Anthomyiidae, Muscidae, Calliphoridae and Sarcophagidae). Jpn J. Sanit. Zool., 1967, 18, 47–100. – 4. Müller B.: Gerichtliche Medizin, Springer-Verlag, Berlin, 1975. – 5. Piotrowski F.: Zarys entomologii parazytologicznej. PWN, Warszawa, 1990. – 6. Reiter Ch: Zum Wachstumsverhalten der Maden der blauen Schmeissfliege Calliphora vicina. Zeitschrift für Rechtsmedizin, 1984, 91, 295–308. – 7. Smith K. G. V.: A Manual of Forensic Entomology. Cornell University Press, Ithaca, New York, 1986. – 8. Smith K. G. V.: An introduction to the immature stages of British flies. Handbooks for the Identification of British Insects. Vol. 10, part 14. Royal Society of London. 1989.

Adres pierwszego autora

Katedra Zoologii Bezkręgowców UG

al. Marszałka Piłsudskiego 46

81–378 Gdynia