Małgorzata Kłys, Sebastian Rojek, Martyna Maciów-Głąb, Karol Kula

Alkaloidy opium w toksykologicznej praktyce medyczno-sądowej Zakładu Medycyny Sądowej UJ CM

Z Katedry Medycyny Sądowej UJ CM

Kierownik: prof. dr hab. n. med. M. Kłys

Opiaty są uważane za najstarsze narkotyki znane w historii ludzkości. Na przestrzeni wieków, zmieniało się spojrzenie na problem narkomanii, tworzyły się wieloaspektowe obszary badawcze. Współczesna narkomania stanowi przede wszystkim problem społeczny i kliniczny, obejmując swym zasięgiem między innymi, ratownictwo w zatruciach i leczenie uzależnień. Z drugiej strony, jest to także problem wymiaru sprawiedliwości, realizującej zasadę trafnej represji w przypadkach kryminalnych (gwałty, rozboje, kierowcy, produkcja narkotyków i handel) oraz konieczność monitorowania zgonów związanych z narkotykami. Możliwości badawcze we wszystkich przypadkach mające związek z narkomanią wzrosły wraz z wprowadzeniem i rozwojem niezwykle czułych i specyficznych metod analitycznych (GC-MS, LC/MS, HPLC/DAD), umożliwiających wykrywanie i identyfikację wieloskładnikowych mieszanin ksenobiotyków w złożonych matrycach biologicznych na niskim poziomie stężeń. Historia krakowskiego Zakładu Medycyny Sądowej sięga roku 1877, gdyż od tego czasu przechowywany jest materiał archiwalny. Pojedyncze zgony w wyniku zatrucia morfiną dotyczące głównie pracowników służby zdrowia były przedmiotem ekspertyz medyczno-sądowych od początku XX wieku, ale dopiero lata 1980-te przyniosły zapotrzebowanie na wielokierunkowe badania toksykologiczne opiatów oraz ich metabolitów w zróżnicowanym materiale biologicznym i nie biologicznym. Niniejsza praca jest specyficznym raportem z opublikowanych prac dotyczących badań nad opiatami w materiale krakowskiego Zakładu Medycyny Sądowej.

 
Słowa kluczowe:

opiaty, morfina, heroina, glukuronidy

Artur Drzewiecki1, Czesław Chowaniec2, Katarzyna Wajda-Drzewiecka3, Rafał Skowronek2

Nieporadność procesowa pozwanych jednostek ochrony zdrowia w sprawach o zakażenia szpitalne

1 Z Katedry Mikrobiologii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie

Kierownik: dr hab. n. med. M. Bulanda, prof. UJ

2 Z Katedry i Zakładu Medycyny Sądowej i Toksykologii Sądowo-Lekarskiej Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach

p.o. Kierownik: dr n. med. C. Chowaniec

3 Ze Studenckiego Koła Naukowego przy Katedrze i Zakładzie Medycyny Sądowej i Toksykologii Sądowo-Lekarskiej Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach

Opiekun SKN: dr n. med. C. Chowaniec

Od wielu lat narasta liczba spraw cywilnych dotyczących roszczeń pacjentów związanych z zakażeniami szpitalnymi a wraz z nią wzrasta wysokość zasądzanych odszkodowań i zadośćuczynień. W tej sytuacji ważne jest właściwe postępowanie pozwanych jednostek opieki zdrowotnej zarówno przed procesem, jak i w trakcie postępowania sądowego. Niestety regułą jest, że pozwane jednostki, popełniają rozmaite błędy. Do najczęstszych należą: niewłaściwa strategia, nieumiejętność współpracy pomiędzy osobami zajmującymi się sprawą oraz nieprawidłowe przygotowanie i wykorzystywanie materiału dowodowego. W rezultacie znacznemu zwiększeniu ulega ryzyko niekorzystnego rozstrzygnięciasprawy.

Słowa kluczowe:

zakażenia szpitalne, proces,jednostki ochrony zdrowia

Zuzanna Raczkowska1,2, Dorota Samojłowicz1

Przypadek zgonu kierowcy na skutek wylania ciekłego azotu w kabinie samochodowej podczas wypadku drogowego

1 Z Zakładu Medycyny Sądowej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

Kierownik: dr hab. n. med. P. Krajewski

2 Z Zakładu Anatomii Prawidłowej i Klinicznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

Kierownik: prof. dr hab. med. B. Ciszek

Azot należy do gazów duszących fizycznie. Wyparcie tlenu z powietrza przez azot w zamkniętym pomieszczeniu może prowadzić do zgonu. Przedmiotem pracy jest analiza przypadku zgonu kierowcy transportującego pojemniki z ciekłym azotem, które w wyniku wypadku drogowego rozszczelniły się w kabinie pojazdu. Analizy dokonano pod kątem ustalenia mechanizmu i przyczyny zgonu w oparciu o wynik sekcji zwłok oraz wynik badania histopatologicznego. Jednocześnie autorzy zwracają uwagę na szczególne znaczenie znajomości okoliczności ujawnienia zwłok w przypadkach tego typu zgonów.

Słowa kluczowe:

wypadek drogowy, ciekły azot, zgon

Magdalena Cychowska, Elżbieta Bloch-Bogusławska

Przypadki obrażeń rąbanych głowy bez skutku śmiertelnego

Z Katedry i Zakładu Medycyny Sądowej Collegium Medicum w Bydgoszczy UMK w Toruniu

Kierownik: prof. dr hab. med. T. Grzybowski

Rany rąbane, z uwagi na fakt, że zlokalizowane są najczęściej w obrębie głowy, a do ich powstania dochodzi przy użyciu narzędzia o znacznej masie, prowadzą zazwyczaj do zgonu z powodu rozległego uszkodzenia struktur czaszkowo-mózgowych. Przeżyciowe rany rąbane głowy spotykane są niezwykle rzadko w praktyce sądowo-lekarskiej. W niniejszej pracy przedstawiono trzy przypadki, w których do powstania ran doszło przy użyciu siekiery. W pierwszym przypadku odniesione obrażenia skutkowały chorobą realnie zagrażającą życiu. W drugim przypadku odniesione obrażenia wyczerpywały znamiona narażenia na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia i zdrowia w rozumieniu odpowiedniego artykułu kodeksu karnego. Trzeci przypadek uznać można za interesujący, nie tylko z uwagi na charakter doznanych zmian pourazowych, ale również okoliczności zgonu pokrzywdzonej w okresie późniejszym.

Słowa kluczowe:

rany rąbane, uraz głowy, siekiera