Marta Rorat1, Tomasz Jurek1, Krzysztof Simon2
Diagnostyka pośmiertna w przypadkach sepsy. Część I.
Etiologia, epidemiologia i badania mikrobiologiczne
1 Katedra i Zakład Medycyny Sądowej, Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu, Polska
2 Zakład Chorób Zakaźnych i Hepatologii, Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu, Polska
W praktyce klinicznej wypracowano skuteczną metodykę postępowania diagnostycznego w przypadku sepsy. Brakuje jednak standardów postępowania w diagnostyce pośmiertnej. Zakres badań ogranicza się do badania pośmiertnego i histopatologicznego. Sytuacja ta może prowadzić do błędów opiniodawczych dotyczących przyczyny zgonu oraz oceny prawidłowości postępowania medycznego. Przy podejrzeniu sepsy w dochodzeniach medyczno-sądowych konieczne jest uzyskanie szczegółowych informacji o okolicznościach zgonu (w tym o objawach i wynikach przeprowadzonych za życia badań) jeszcze przed wykonaniem badania pośmiertnego, a także jałowe pobranie materiału do badań
mikrobiologicznych i interpretacja uzyskanych wyników na podstawie wiedzy z zakresu epidemiologii, patofizjologii oraz przebiegu klinicznego sepsy.
Słowa kluczowe: błąd opiniodawczy, zakażenie inwazyjne, diagnostyka pośmiertna.
Pełna wersja w .pdf
Print
