Rola etanolu w kompleksowych zatruciach tlenkiem węgla i cyjanowodorem u ofiar pożarów

W latach 1995-2003 w Katedrze Medycyny Sądowej w Katowicach opracowano 230 przypadków zgonów w płonących pomieszczeniach. We krwi osób zmarłych w 177 przypadkach stwierdzono obecność hemoglobiny tlenkowęglowej i cyjanowodoru, których stężenia zawarte były w przedziale 4-95 % HbCO (średnio 31,5 %) i 0,5-40,3 μg/ml HCN (średnio 9,98 μg/ml). U 122 osób stwierdzono ponadto obecność etanolu, którego stężenie zawarte było w granicach 0,89-5,0 ‰ (średnio 1,45 ‰). Porównanie zakresu stężeń HbCO i HCN w zbiorze z alkoholem i bez alkoholu wykazało, że przedziały stężeń, oraz średnie wartości obu tych ksenobiotyków były wyższe w grupie bezalkoholowej. Jednocześnie ze wzrostem stężenia etanolu obserwowano spadek stężenia HbCO i HCN. Kształtowanie się stężenia hemoglobiny tlenkowęglowej i cyjanowodoru oceniano stosując analizę regresji i korelacji.

Słowa kluczowe: HCN, HbCO, zgon w pożarach, etanol